Het hol van Laika

Laika had een prachtig hol gevonden.
Een soort van Bedje lag in het hol.
Het bestond uit takjes die op mos lag.
''Hier kan je slapen''
zei ze tegen Djuna.

Djuna kwam met het stukje haas tussen haar kaken geklemd kwispelend binnen.
Ze liep naar het bedje en ging er knus op gaan liggen.

''het is niet veel, maar het is beter dan niets toch ?''
Laika glimlachten even naar de pup.
Zelf was niet vrolijk met wat er vanmiddag was gebeurd.

"Het is zacht" glimlachte Djuna en liet het eten al snel links liggen.
Ze keek naar Laika. Het leek alsof ze niet helemaal gelukkig was.
Maar ze had geen baasjes, dus het kon geen heimwee zijn.

Laika keek de pup aan.
''Misschien moet je maar even gaan slapen, dan voel je je vast wat beter''
Laika glimlachte kort en ging bij de pup liggen.

Djuna ging tegen Laika aan gaan liggen en sloot al snel haar ogen.
Ze piekerde nog even over het vrouwtje, ze wou haar zo graag vinden...
maar viel daarna al snel in een diepe slaap.

Laika legde haar kop naast de pup neer en viel ook zacht in slaap.
Ze schrok wakker toen ze aan de vreselijke middag was.
Ze keek om haar heen, omdat ze dacht dat ze iets hoorde.

Djuna was op gestaan en buiten vlak voor het hol gaan zitten.
Ze keek nieuwsgierig rond, haar oortjes naar alle geluiden draaiend.

Laika leip naar de pup toe en ging naast haar zitten.
''Goeie morgen'' zei Laika vrolijk.
Laika keek om haar heen.

Djuna keek kwispelend naar Laika.
"Goedemorgen tante Laika" blafte ze vrolijk.

Laika kwispelde even.
En gaf Dunja een lik.
'''Heb je trouwens geen familie ?'

Djuna dacht even na. "Ik denk het niet" zei ze zacht.
Ze was als pup bij haar gezin genomen en had verder eigenlijk geen contact gehad met andere honden.

Laika knikte te kort.
Ze liep naar buiten en zocht naar voedsel.
De laatste tijd was er weinig voedsel, het duurde lang voordat ze wat voedsel te pakken had.