Noa achtergelaten

Kleine Noa zat gezellig in de auto bij haar baasjes en haar moeder, vader, broertjes en zusjes. De auto stopte en ze keek vrolijk uit het raam. Een van haar baasjes stapte uit en Noa blafte even blij. Ze zouden weer een wandeling gaan maken. De deur bij Noa ging open en twee handen tilde haar op. Ze verwachtte netjes neergezet te worden aan een lijntje zodat ze samen konden wandelen met de baasjes en de andere honden. Inplaats daarvan werd ze weggegooid. Een eind verder plofte ze op de grond. Haar hoofd en pootje deden zeer en ze begon te huilen. Ze keek naar de auto en wilde erheen gaan. Haar baasjes stapte in en de auto begon te rijden. Ze zag haar moeder en de rest van haar familie zenuwachtig blaffen en ronddraaien, maar de konden er niet uit. Haar moeder begon te huilen en blafte nog een keer naar Noa voor ze uit het zicht verdween. Nu was Noa alleen met een zere poot en hoofd. Ze keek bang rond en ging door met huilen, ze vond het eng alleen.

(Graag geen slechte honden )

wolf hoorde een pup, ze draafde ernaartoe en zag nog net een auto verdwijnen. ze keek naar de pup 'arme ziel' zei ze zacht 'stil maar je bent niet alleen' zei ze sussend terwijl ze naar de pup liep, ze zou nooit een pup kwaad doen.

Noa keek geschrokken naar de grote hond die naar haar toe kwam lopen. Ze huilde verder, zel wilde bij haar moeder zijn. "Mamma"huilde ze. Waarom was ze weg gegooid en waarom waren haar andere zusjes en broertjes niet gegooid. Ze huilde verder, dikke tranen rolde langs haar wangen naar benenden en ze piepte van verdriet.

wolf vond dit echt heel zielig, welke mens deed nou zoiets? ze gaf het kleintje een lik 'stil maar ik ben er voor je' suste ze 'het komt wel goed' ze wist even niet hoe ze voor het kleintje moest zorgen. dat arme ding.

Noa keek nog steeds huilend naar de grote hond voor haar. Die had wel wat weg van haar familie maar ze rook anders, heel vreemd. "Ik wil njaar mama."zei ze verdrietig. Ze keek om zich heen naar de grote bomen. Er kwamen overal geluiden vandaan en daardoor werd ze nog banger. Ze kroop ineen en maakte van zich zelf een klein bolletje. Ze wist niet meer wat ze moest en wat was haar nou overkomen. Het werd allemaal even teveel voor de kleine pup.

wolf ging nast haar zitten 'ik ben bang dat mama niet meer komt' zei ze zacht 'bij mij ben je veilig, rustig maar' ze ging liggen 'het komt echt goed, je bent veilig'

Ze keek haar aan. "Mjama niet mjeer komt?"zei ze verbaast. Snel keek ze naar de weg waar de auto had gestaan. Er was geen auto en ook geen mama of familie. Ze huilde nu geluidloos en de tranen bleven maar stromen. Ze hield op met een bolletje zijn en kroop tegen de grote hond aan. Ze wist niks te zeggen en kon dat ook niet.

wolf zuchtte 'misschien zie je je mama ooit nog terug' ze likte de tranen vaan Noa weg 'hoe heet je eigelijk?' ze glimlachte naar de pup 'ik ben Wolf'

Ze keek naar de grote hond. "Jij lijk op wolf"zei ze met een piepstem. Ze keek haar aan en ging op haar kleine kontje zitten. Haar mini staartje kwispelde even. "Ikke Noa"zei ze al wat vrolijker. Dat kwam doordat ze haar mama mischien nog eens zou zien.

'dat hoor ik vaak' wolf glimlachte, haar staard bewoog lichtjes heen en weer

"Ikke ook lijk op wolf?"vroeg ze aan de grote hond. Deze was gelukkig aardig en daardoor vergat ze haar verdriet een beetje. Ze keek haar met grote ogen aan.

wolf glimlachte weer 'ja, je hebt wel wat weg van een wolf' zei ze .

Ze glimlachte. "Wolven leuk"zei ze met haar piepstem. Ze keek even ergens anders heen met haar blauwe ogen. Ze sprong op en ving een blaadje uit de lucht. Daarna ging ze weer bij wolf zitten.

'en sterk' zei wolf, ze vond het pupje schattig en zou er nooit een kwaad doen.

Ze keek vrolijk naar wolf en gaapte. Ze kroop dicht tegen haar aan en viel in slaap. Als een klein bolletje was ze opgerold in de vacht van wolf.

wolf glimlachte en legde haar kop tussen haar poten, langzaam viel ze ook in slaap.

Ze sliep diep en gelukkig had ze geen nare dromen over wat haar overkomen was. He tzou nog wel even duren voor ze daar een beetje overheen was.

wolf droomde ook niets, even later werd ze wakker. ze gaapte en keek naar de pup, ze glimlachtte.

Ze werd eventjes na wolf wakker en keek haar aan. "Mamma?"vroeg ze. Door het slapen dacht ze even weer in haar huis te zijn bij haar familie.

wolf zuchtte 'het spijt me Noa' zei ze zacht

asd